Πάμε... Κύθηρα

Η ιδέα γεννήθηκε γυρίζοντας από τη δουλειά, ένα μεσημέρι γύρω στις 2, στο αυτοκίνητο της φίλης μου της Νίκης. Καθηλωμένες στην κίνηση της Σταδίου λόγω  έργων (ξανά) και απηυδισμένες από την αφόρητη ζέστη, ξεκινήσαμε δειλά-δειλά να συζητάμε για ένα τριήμερο (που χρόνος και χρήμα για παραπάνω), μακριά από την "αγαπημένη" μας Αθήνα. Τον ιδανικό προορισμό φαίνεται πως μας τον  "πέρασε" υποσυνείδητα ο αξεπέραστος Γιώργος Νταλάρας, αφού το τραγούδι ¨ Ταξίδι στα Κύθηρα" έπαιζε ήδη κάποια λεπτά στο ράδιο.
Κύθηρα τελικά. Δεν τα είχα επισκεφθεί ποτέ στο παρελθόν, ήξερα όμως πως θεωρείται η γενέτειρα της Αφροδίτης, αφού σύμφωνα με τη μυθολογία, στα νερά των Κυθήρων γεννήθηκε η θεά της ομορφιάς. Ήξερα επίσης πως είναι το νησί που σμίγει την Αιγαιοπελαγίτικη με την Επτανησιακή αρχιτεκτονική ενώ αποτελεί ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά νησιά της Ελλάδας.

Αποφασίσαμε να μην πάρουμε το καράβι από το Πειραιά, αλλά να  ξεκινήσουμε οδικώς από την Αθήνα για να απολαύσουμε τη διαδρομή διασχίζοντας την Πελοπόννησο. Ύστερα από τρεις ώρες περίπου, φτάσαμε στο πανέμορφο Γύθειο και από εκεί πήραμε το καράβι για Κύθηρα. Σε 38 ν.μ. είχαμε φτάσει και ατενίζαμε τις ακτές του νησιού. Κατεβήκαμε στο απάνεμο νέο λιμάνι των Κυθήρων στο Διακόφτι. 

Κύθηρα - Η Χώρα

Κατευθυνθήκαμε πρώτα προς το νότιο τμήμα του νησιού, αφού δεν ήταν δυνατό στις μικρές μας διακοπές, να μην πάμε στη Χώρα που είναι και η πρωτεύουσά του. Μαζί με το κοντινό χωριό Καψάλι συνθέτουν ίσως την πιο γραφική εικόνα του νησιού. Στη Χώρα, ήπιαμε τον καφέ μας στην όμορφη πλατεία, που είναι γεμάτη από cafe και μαγαζιά με τουριστικά είδη και φυσικά ψωνίσαμε κάμποσα αναμνηστικά. Περπατήσαμε στα σοκάκια της, χαζεύοντας τα ολόλευκα σπίτια, τα αρχοντικά και τα ενετικά κτίρια. Φτάνοντας στο ενετικό κάστρο του 15ου αιώνα, που μοιάζει να κρέμεται σχεδόν από βράχο, νιώσαμε δέος. Επιβλητικό, γνωστό και σαν φρουρός των Κυθήρων, μας γύρισε λίγο πίσω στο χρόνο, ενώ ''έκλεψαν'' το βλέμμα μας και τα πολλά εκκλησάκια που υπάρχουν παντού στη Χώρα των Κυθήρων.

Το Καψάλι

Το μεσημέρι πήραμε το δρόμο για το γραφικό Καψάλι, το επίνειο της Χώρας. Το Καψάλι, είναι το σημείο αναφοράς θα λέγαμε όλου του νησιού, αφού αδιαμφισβήτητα, είναι το μέρος που ''κλέβει'' τις καρδιές και τις εντυπώσεις όσων το επισκέπτονται. Η θέα των δύο κολπίσκων του από το λόφο, λίγο πιο ψηλά, καθήλωσε το βλέμμα μας με την απίστευτη ομορφιά. Το μεσημέρι κολυμπήσαμε στα πεντακάθαρα γαλανά του νερά και μετά...φαγητό σε ένα από τα πολλά ταβερνάκια της παραλίας. Μεσογειακές γεύσεις, που ενώνονται με τη μυρωδιά της θάλασσας. Αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε εκεί και διαλέξαμε ένα από τα προσεγμένα ξενοδοχεία του για τη διαμονή μας. Καθώς ήταν "low season, βρήκαμε δωμάτιο σχετικά εύκολα, αν όμως προγραμματίσετε  τις διακοπές σας, Ιούλιο ή Αύγουστο, θα πρέπει να κάνετε την κράτησή σας αρκετές ημέρες πριν.

Το Καψάλι είναι σχεδόν συνώνυμο με την έννοια διασκέδαση  και θα έλεγα πως το τιμήσαμε δεόντως, αφού οι πρώτες πρωινές ώρες μας βρήκαν σε ένα από τα πολλά παραλιακά μπαράκια.

Αβλέμονας - Παραλία Παλαιόπολης

Το επόμενο πρωί, (για όλους τους υπόλοιπους μεσημέρι) ξεκινήσαμε για το ανατολικό τμήμα του νησιού. Ήταν αδύνατο να μην πάμε στο ωραιότερο κατά γενική ομολογία όσων το επισκέπτονται, χωριό των Κυθήρων, τον Αβλέμονα. Γραφικοί κολπίσκοι απίστευτης ομορφιάς, παραδομένοι στο απόλυτο γαλάζιο, που μας προκάλεσε για απολαυστικές βουτιές, πριν καταλήξουμε σε ένα από τα ταβερνάκια του για μεσημεριανό φαγητό δίπλα στο κύμα. Για το απογευματινό μας μπάνιο, αποφασίσαμε να πάμε πολύ κοντά, στην παραλία της Παλαιόπολης. Είναι η μεγαλύτερη του νησιού και αυτό που μας γέμισε με οπτική απόλαυση ήταν οι σχηματισμοί των βράχων. Σμιλεμένοι από τη θάλασσα, με καμάρες και σπηλιές, είναι πραγματικά γλυπτά της φύσης. Το βράδυ...επιστροφή στον Αβλέμονα, για φαγητό σε παραλιακό ταβερνάκι...φρέσκο ψάρι και θαλασσινά,τι άλλο; Μετά φυσικά φροντίσαμε και για τη νυχτερινή μας διασκέδαση σε ένα από τα παραλιακά μπαράκια του. Για τη διαμονή μας, είχαμε φροντίσει από το πρωί να κλείσουμε δωμάτιο σε παραλιακό ξενοδοχείο.

Μυλοπόταμος

Την επόμενη και  τελευταία ημέρα του μικρού μας ταξιδιού στα Κύθηρα, Ξεκινήσαμε με πρωινό  κολύμπι στην κοντινή παραλία  Καλαδί. Μια παραλία με αξεπέραστη φυσική ομορφιά, που είναι ίσως η ομορφότερη των Κυθήρων. Επόμενος προορισμός μας  ο Μυλοπόταμος, ένα χωριό τυλιγμένο με θρύλους και παραδόσεις. Ένας καφές στην πλατεία του, κάτω από τα πλατάνια για ξεκούραση και μετά βόλτα στον Ενετικό οικισμό. Ερειπωμένος φυσικά αλλά συνάμα και πολύ ''ζωντανός'', αποπνέει την αύρα εκείνης της εποχής. Αφού σεργιανίσαμε στα σοκάκια με την υπέροχη αρχιτεκτονική των σπιτιών, επιστρέψαμε στην πλατεία για φαγητό και ανάκτηση δυνάμεων  και συνεχίσαμε την εξερεύνηση των φυσικών θησαυρών του Μυλοποτάμου.

Πρώτη επίσκεψη στα φυσικά αξιοθέατα του χωριού, το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας, με το αγιογραφημένο τέμπλο αλλά και τον διάκοσμο με τα πολύχρωμα πετρώματα,τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες. Μετά είχε σειρά ένα φυσικό τοπίο σαν βγαλμένο από παραμύθι... Μιλάμε φυσικά για τον καταρράκτη της Φόνισσας, ύψους 20 μέτρων, που πέφτοντας, σχηματίζει μια λίμνη με κρυστάλλινο νερό,η πινελιά του γαλάζιου..ανάμεσα στο πράσινο. Σειρά έχουν οι παλιοί νερόμυλοι και μικρότερες λιμνούλες... όλα αυτά μέσα σε ένα σκηνικό γεμάτο από υδρόβια βλάστηση, λεύκες και πλατάνια. Κάναμε μία λίγο μεγαλύτερη βόλτα, για να δούμε το υπέροχο φαράγγι του Τσάκωνα,ανάμεσα στα χωριά Μητάτα και Βιαράδικα . Σκηνικό απίστευτης ομορφιάς, οι δύο πηγές με τα κρυστάλλινα νερά μέσα στην κυριαρχία του απόλυτου πράσινου και οι παλιές εκκλησίες λαξευμένες πάνω σε βράχους.

Διακόφτι και...επιστροφή

Το βραδάκι, αφήσαμε πίσω μας τον Μυλοπόταμο,  και καταλήξαμε για διανυκτέρευση στο Διακόφτι. Είχαμε φροντίσει από πριν για τη διαμονή μας σε ένα από τα πολλά, προσεγμένα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το πρωί φυσικά καφεδάκι σε παραλιακό cafe και την τελευταία μας βουτιά...που αλλού; Στα γαλαζοπράσινα νερά που ακουμπάνε τη λευκή άμμο και δίνουν μια εξωτική πινελιά στο Διακόφτι. Δυστυχώς οι λίγες μέρες  που είχαμε στην διάθεσή μας εξαντλήθηκαν  και με βαριά καρδιά  ξεκινήσαμε να μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας , όχι για άλλη παραλία, παρά για την επιστροφή στην Αθήνα.

Διαπιστώσαμε πως χρειαζόμασταν αρκετά περισσότερο χρόνο, καθώς τα Κύθηρα έχουν πολλά ακόμα να μας δείξουν. Δεν προλάβαμε να επισκεφθούμε τη βραχονησίδα Χύτρα, ''κυρία της υποδοχής'' στο λιμάνι του Καψαλίου, να πάμε στις υπέροχες παραλίες τους, Μελιδόνι, Χαλκός, Φυρή Άμμος, Κομπονάδα και τόσες άλλες ή να εξαντλήσουμε περισσότερα φυσικά και ιστορικά αξιοθέατα. Όσοι μπορείτε να προγραμματίσετε μεγαλύτερες διακοπές στα Κύθηρα, ανήκετε στους τυχερούς. Το μεσημέρι παίρνουμε το πλοίο που θα μας γυρίσει πίσω στον Πειραιά αυτή τη φορά. Φεύγουμε γεμάτοι εικόνες,  γεύσεις, ένα μπουκέτο από τα μοναδικά Sempre vivere, σήμα κατατεθέν του νησιού και τη ζεστασιά της εγκάρδιας φιλοξενίας από τους κατοίκους των Κυθήρων.